اکوی قلب جنین یک روش تشخیصی برای جنین است. اکوی قلب جنین برای بررسی بیماریهای مادرزادی قلب و نامنظمی های قلب جنین استفاده می شود. اکوی قلب جنین توسط رادیولوژیست دارای فلوشیپ انجام می شود.
اکوکاردیوگرافی معمول اغلب از هفته ۱۶ بارداری به بعد انجام می شود. اکوکاردیوگرافی برای جنین و مادر خطر و عارضه ای ندارد. انجام آن برای همه لازم نبوده و در مواردی انجام می شود، که به آنها اشاره خواهد شد.
بطور کلی شیوع بیماریهای مادرزادی قلب در جمعیت عمومی ۸ مورد در هر ۱۰۰۰ تولد زنده می باشد. در صورتیکه جنین عامل زمینه ای خطرساز داشته باشد میزان شیوع این بیماریها نیز افزایش پیدا خواهد کرد. بنابراین در مواردی که عامل زمینه ای خطر ساز وجود دارد انجام اکو جنین نیز لازم خواهد بود. عوامل خطر ساز بطور کلی مربوط به خود و یا مربوط به مادر می باشد.
۱-بیماریهای کروموزومی جنین.
۲-ناهنجاری های مادرزادی جنین در سونوگرافی.
۳-نامنظمی های قلبی جنین.
۴-جفت منوکریونیک.
۵-افزایش ضخامت NT در سونوگرافیNT .
۶-شک به ناهنجاری قلبی در سونوگرافی معمولی.
۱-سابقه فامیلی بیماریهای مادرزادی قلب.
۲-بیماریهای متابولیک مادر مثل دیابت.
۳-مصرف بعضی داروهای خاص توسط مادر.
۴-عفونت های مادر در اوایل بارداری مثل سرخچه.
۵-حاملگی بدنبال درمان نازایی و چاقی شدید مادر.
طبق آمار جهانی موجود از هر یک هزار کودک، هشت نفر دچار بیماری قلبی مادرزادی هستند. این امر شایع ترین عامل ناهنجاری و مرگ و میر در بین بیماری های مادرزادی در کودکان است.
اکوی قلب جنین روشی موفق در تشخیص بیماری های مادرزادی قلب است.و موجب مدیریت و درمان به موقع کودک در هنگام تکامل جنین می شود. با انجام اکو جنینی قلب در مراکز درمانی امکان تشخیص بیماری های مادرزادی قلب جنین و نارسایی قلب جنین در حین بارداری فراهم شده است.
اکوی قلب جنین توسط امواج صوتی صورت می گیرد. هیچ ضرر و زیانی برای جنین ندارد. بهترین زمان معرفی بیمار جهت انجام اکوکرادیوگرافی جنین هفته ۱۸ تا ۲۴ حاملگی است. با تشخیص بیماری های قلبی قبل از تولد تصمیم برای ادامه حاملگی و درمان بیماران بعد از تولد فراهم می شود.