گاز آرگون

آرگون نیز یکی از عنصرهای شیمیایی با نماد Ar و عدد آن اتمی 18 است. این عنصر در گروه 18 جدول تناوبی قرار دارد و یک گاز نجیب است. آرگون با 0.934٪ (9340 ppmv) سومین گاز فراوان در جو زمین است. فراوانی آن بیش از دو برابر بخار آب (که میانگین آن حدود 4000 ppmv است، اما بسیار متفاوت است)، 23 برابر بیشتر از دی اکسید کربن (400 ppmv) و حتی بیشتر از 500 برابر فراوان تر از نئون نیز(18 ppmv) است. آرگون فراوان ترین گاز نجیب در پوسته زمین است که 0.00015٪ از پوسته را تشکیل می دهد.
تقریباً تمام آرگون موجود در جو زمین، آرگون-40 پرتوزایی است که از تجزیه پتاسیم-40 در پوسته زمین به دست می‌آید. در جهان، آرگون-36 تا حد زیادی رایج‌ترین ایزوتوپ آرگون است، زیرا آسان‌ترین ایزوتوپ آرگون توسط سنتز هسته‌ای ستاره‌ای در ابر نواختر ها تولید می‌شود.

نام «آرگون» از کلمه یونانی ἀργόν گرفته شده است، شکل مفرد خنثی ἀργός به معنای «تنبل» یا «غیرفعال»، به عنوان اشاره ای به این واقعیت که عنصر تقریباً هیچ واکنش شیمیایی را متحمل نمی شود. اکتت کامل (هشت الکترون) در لایه بیرونی اتمی، آرگون را در برابر پیوند با عناصر دیگر پایدار و مقاوم می‌کند. دمای نقطه سه‌گانه آن 83.8058 K، یک نقطه ثابت تعیین‌کننده در مقیاس بین‌المللی دما در سال 1990 است.

جهت کسب اطلاعات بیشتر و یا خرید محصولات با ما در ارتباط باشید

تماس با ما

کاربرد گاز آرگون در صنعت

آرگون به صورت صنعتی با تقطیر جزئی هوای مایع استخراج می شود. آرگون بیشتر به‌ عنوان یک گاز محافظ بی‌اثر در جوشکاری و سایر فرآیندهای صنعتی با دمای بالا که در آن مواد معمولاً واکنش‌پذیر واکنش‌پذیر می‌شوند، استفاده می‌شود. برای مثال، برای جلوگیری از سوختن گرافیت، از جو آرگون در کوره‌های الکتریکی گرافیت استفاده می‌شود. آرگون همچنین در لامپ‌های رشته‌ای، فلورسنت و سایر لوله‌های تخلیه گاز استفاده می‌شود. آرگون نیز یک لیزر ،گاز آبی-سبز متمایز می سازد. آرگون به علاوه در استارترهای ، درخشان فلورسنت استفاده می شود.
آرگون تقریباً همان انحلال پذیری در آب با اکسیژن است و 2.5 برابر بیشتر از نیتروژن در آب حل می شود. آرگون بی رنگ، بی بو، غیر قابل اشتعال و غیر سمی به عنوان جامد، مایع یا گاز است. آرگون در اکثر شرایط از نظر شیمیایی بی اثر است و در دمای اتاق هیچ ترکیب پایدار تایید شده ای تشکیل نمی دهد.

آرگون یک گاز نجیب

اگرچه آرگون یک گاز نجیب است، اما می‌تواند برخی از ترکیبات را تحت شرایط شدید مختلف تشکیل دهد. آرگون فلوروهیدرید (HArF)، ترکیبی از آرگون با فلوئور و هیدروژن که در دمای زیر 17 کلوین (256.1- درجه سانتی گراد؛ 429.1- درجه فارنهایت) پایدار است، نشان داده شده است. اگرچه ترکیبات شیمیایی حالت پایه خنثی آرگون در حال حاضر به HArF محدود شده‌اند، آرگون می‌تواند هنگام گیر افتادن اتم‌های آرگون در شبکه‌ای از مولکول‌های آب، کلترات‌ها را با آب تشکیل دهد. یون‌ها، مانند ArH+و کمپلکس‌های حالت برانگیخته، مانند ArF، نشان داده شده‌اند. محاسبات نظری چندین ترکیب آرگون دیگر را پیش‌بینی می‌کند که باید پایدار باشند اما هنوز سنتز نشده‌اند.
آرگون (یونانی ἀργόν، شکل مفرد خنثی ἀργός به معنای «تنبل» یا «غیرفعال») به دلیل عدم فعالیت شیمیایی آن نام‌گذاری شده است. این ویژگی شیمیایی اولین گاز نجیب که کشف شد نام‌ گذاران را تحت تأثیر قرار داد.هنری کاوندیش در سال 1785 گمان برد که گاز غیر واکنشی جزء هوا است.

آرگون برای اولین بار در سال 1894 توسط لرد ریلی و سر ویلیام رمزی در دانشگاه کالج لندن با حذف اکسیژن، دی اکسید کربن، آب و نیتروژن از نمونه‌ای از هوای پاک از هوا جدا شد. آنها ابتدا این کار را با تکرار آزمایشی از هنری کاوندیش انجام دادند. آنها مخلوطی از هوای اتمسفر را با اکسیژن اضافی در یک لوله آزمایش (A) وارونه روی مقدار زیادی محلول قلیایی رقیق (B) که در آزمایش اولیه کاوندیش هیدروکسید پتاسیم بود، به دام انداختند و جریانی را از طریق آن منتقل کردند. سیم‌های عایق‌ شده توسط لوله‌های شیشه‌ای U شکل (CC) که اطراف الکترودهای سیم پلاتینیوم را می‌بندند و انتهای سیم‌ها (DD) را در معرض گاز قرار می‌دهند و از محلول قلیایی عایق می‌شوند. انرژی قوس توسط یک باتری از پنج سلول Grove و یک سیم پیچ Ruhmkorff با اندازه متوسط تامین می‌شد. قلیایی اکسیدهای نیتروژن تولید شده توسط قوس و همچنین دی اکسید کربن را جذب می کند. آن‌ها قوس را تا حدی کار کردند که حداقل برای یک یا دو ساعت دیگر کاهش حجم گاز مشاهده نشد و خطوط طیفی نیتروژن هنگام بررسی گاز ناپدید شدند. اکسیژن باقیمانده با پیروگالات قلیایی واکنش داده شد تا گازی ظاهراً غیر واکنشی که آرگون نامیده می‌شود، باقی بماند.
قبل از جداسازی گاز، آنها مشخص کرده بودند که نیتروژن تولید شده از ترکیبات شیمیایی 0.5٪ سبکتر از نیتروژن جو است. تفاوت اندک بود، اما به اندازه کافی مهم بود که توجه آنها را برای چندین ماه جلب کند. آنها به این نتیجه رسیدند که گاز دیگری در هوا با نیتروژن مخلوط شده است.آرگون همچنین در سال 1882 از طریق تحقیقات مستقل H. F. Newall و W. N. Hartley مواجه شد. هر کدام خطوط جدیدی را در طیف انتشار هوا مشاهده کردند که با عناصر شناخته شده مطابقت نداشتند.

تا سال 1957 نماد آرگون "A" بود، اما اکنون "Ar" است.